Vytautas Ališauskas, Mindaugas Paknys „Kaplica św. Kazimierza: przewodnik“

79 psl. | 140×210 | © 2004 | ISBN: 9955-445-97-1
Tłumaczył z litewskiego Dariusz Malinowski
Zdjęcia Tomas Vyšniauskas

Po kilku stuleciach, w wieku XVII ideał świętości Kazimierza opowiedziany został w nowym barokowym języku. Był to język ruchu i namiętności, metafory oraz paradoksu. Pochylone i łamane linie architektoniczne kaplicy ukazują ambicję Kazimierza, by zbliżyć się do Boga.

2.99

Add to wishlist

Powiada się, że każda prawdziwa świątynia jest odbiciem Wszechświata: mieszczą się w niej Niebo oraz Ziemia, świat ludzki oraz symbole wieczności. Kaplica opiekuna Litwy także obejmuje całą widzialną oraz duchową rzeczywistość.

Po kilku stuleciach, w wieku XVII ideał świętości Kazimierza opowiedziany został w nowym barokowym języku. Był to język ruchu i namiętności, metafory oraz paradoksu. Pochylone i łamane linie architektoniczne kaplicy ukazują ambicję Kazimierza, by zbliżyć się do Boga. Girlandy owoców oraz ziół przypominają bezmierny plon duszy, którego dostarcza życie w jedności z Jezusem.

Kaplica św. Kazimierza była budowlą prestyżową. Pomyślana była jako monument rodzinny łączący żywą, szczególnie na Litwie, tradycję jagiellońską z tradycją dynastyczną Wazów. Zygmunt i Władysław prezentowali się widzowi nie tylko jako spadkobiercy, ale jako potomkowie po kądzieli, jako „krew Jagiellońska“.